Hareket eden her şeye vurmaya başladılar. Toz içinde bile.
Adala'nın tweet'i:
- Bunun gibi. Burada çok fazla ateş var.
Hayatta kalan bir çift sonlandırıcı robot, kendi silahlarıyla vuruldu. Ve parladılar ve patlamaya başladılar. Birinin kafası koptu, yukarı uçtu ve bir topaç gibi döndü.
Lazer silahlı çocuklar kıkırdadı. Görünüşe göre çok eğlenceli görünüyordu. Bir kıza şarapnelle vurulmasına rağmen, yanlışlıkla şeffaf bir miğferle başını kaldırdı ve pembe, çocuksu yanağı yandı.
Savaşçı haykırdı:
- Antikasar !
Adala kabul etti.
- Son derece basit!
Savaşçı oğlan, kızın yanmış ve kesik yanağına bir tüp canlandırıcı macun sıktı. Ve neredeyse anında, hasar iyileşti ve ardından genç savaşçının pürüzsüz cildi pürüzsüzleşti ve iz bırakmadı.
Kız gülümseyerek kıkırdadı:
- Ancak bilim!
Edik, içinde yüzyıllara ait anı ve deneyimlerin yer aldığı pürüzsüz alnını kaşlarını çatarak fark etti:
- Döngüler o kadar basit değil. Sorunlarımız olabilir.
Adala tweet attı:
- Tüm sorunlarımızı çözemesek de,
Her sorunu çözemez...
Ama herkes daha mutlu olacak
Herkes daha çok eğlenecek!
Ve burada yine ortaçağ kalesinin kapıları açıldı. Ve oradan başka bir sürpriz patladı. Bu durumda, devasa tiranozorlar olduğu ortaya çıktı. Ve üzerlerinde savaş kıyafetleri giymiş savaşçılar oturuyordu.
Adala gıcırdadı:
- Döngüler !
Eddie, onaylayarak başını salladı.
- Buna çok benzer. Dinozorlar tehlikelidir.
Savaşçı çocuklar koro halinde şarkı söylediler:
Dinozorlar, dinozorlar,
Belki de Afrika'da yaşıyorsunuz!
Kahvaltıda portakal çiğnemek
Dinozorlar, dinozorlar!
Döngüler şekil olarak insanlara benziyordu, ancak daha büyük ve daha uzundu. Ve her elde altı parmak vardı ve en büyük kalın falankslar birbirinin karşısına yerleştirildi.
Çok acımasız yaratıklar.
Adala'nın tweet'i:
- Onlardan biraz korkuyorum!
Yanıt olarak, Edik şarkı söyledi:
Ne kadar korkak olmak, anlamıyorum
Savaş için güçlü bir savaşçı doğar...
Korku bir zayıflıktır ve bu nedenle -
Korkanlar zaten yenilmiştir!
Savaşçı çocuklar cıvıldadı:
Canavarlardan korkmayacağız
Ellerinde ışın tabancasıyla doğmuşlar ...
Şövalyeler her zaman nasıl savaşılacağını bilmişlerdir,
Düşman sonsuza kadar soğukta kalsın!
Muazzam büyüklükteki dinozorlar ilerliyordu. Ve bu tehditkar sürüngenler bile zıpladılar.
Çocuk komutan Adala'ya başını salladı :
- Bana Rubik Küpünü ver !
Kızlar kıkırdadı:
- Bu ne için?
Edward yanıt olarak şarkı söyledi:
Mutluluk için, bizim için,
Eğer istersek...
bana bir şey sorma
Sormayın, bir şey anlamayın!
Savaşçı çocuklar, sanki eğlenceli bir oyunmuş gibi yine güldüler.
Savaş kıyafeti içinde yan tarafta duran savaşçı çocuk, çocuksu ama cesur ve güzel yüzünü kaşlarını çatarak turuncu bir benek içinde fark etti:
- Hepimiz komutanların emirlerini ve hatta savaş sırasında tartışırsak, disiplin tamamen ortadan kalkacaktır.
Rubik Küpünü tartışmadan geçti . Edik onu aldı ve şarkı söyledi:
Düşmanı tek darbede yok edeceğiz,
Zaferi havalı bir kılıçla onaylayacağız ...
Döngüleri bir nedenle kazandık -
Dinozorları parçalara ayıralım!
Ve dahi çocuk, çevik elleriyle bu garip küpün düğmelerine basmaya başladı. Ve devasa ve kötü tiranozorlar, çocuk savaşçıların müfrezesine giderek daha da yaklaştı. Ve iki buçuk metre boyundaki büyük bisikletçiler, havalı bir şekilde kandırılmış lazer makineli tüfekleriyle şimdiden ateş etmeye başladılar.
